Herman blikt terug......

Rabbits60.nl

Het is 11 december `s morgens. De koffers zijn gepakt met de nodige varianten,waaronder wat kleine presentjes, waarbij m`n hartelijke dank uitgaat naar m`n vriendin Gaylene, die heel goed is in het inpakken daarvan. We doen het met z`n tweetjes, dus gedeelde vreugde. Na afscheid van haar te hebben genomen en thuis even een douche met een ontbijtje, is het al tijd voor vertrek. Moira , m`n ex-vrouw en moeder van onze kinderen Daya en Chaia, komt mee om de kinderen en mij uit te zwaaien. Ook m`n hartelijke dank aan Moira, die zo mooi lunch-pakketjes had gemaakt voor zowel de kinderen als mij. Om kwart voor tien onze tijd zitten we in een busje van de "Coachtrans",wat ons naar Southport brengt, alwaar we ons voegen bij een groter busje, wat ons naar de luchthaven bij Brisbane brengt. Het is nog behoorlijk warm. In het busje zitten we alledrie verspreid. Daya zit naast de chauffeur op de koetsiers plaats. Chaia ergens in het midden en zelf zit ik achteraan. Die busjes gaan iedere dag, want elke dag komen en gaan er wel toeristen. Iedereen zit zo in z`n/haar eigen wereldje. Vaak zijn de mensen nog slaperig, dus neem ik heel voorzichtig m`n gitaar uit m`n hoes en pingel een beetje, totdat we bij het vliegveld zijn. Na onze bagage te hebben ingeshequed, is er nog een zee van tijd om wat geld om te wisselen in Euro`s en van onze lunchpakketjes te genieten. Daarna langs de douane. Dat betekent alles uit onze handbagage, waar ik wel dankbaar om ben, want het gaat wel om ieder`s veiligheid. Het is kwart voor drie als we het luchtruim kiezen. Zo`n acht uur naar Singapore. Daya zet tegelijkertijd haar horloge op de Singapore-tijd, waar het op dat tijdstip nog kwart voor een was. De bediening in de Singapore Airlines is fantastisch. Het ontbreekt werkelijk aan niets. Na zo`n twee en een half uur op de luchthaven te hebben vertoefd, alwaar Daya en Chaia hun ogen de kost gaven in de winkels om wat prijzen te vergelijken, zaten we weer in het vliegtuig. In feite voelde ik me al een beetje thuis, want het was de KLM. Het was leuk om weer Nederlands te kunnen praten.Daya zette tegelijk haar horloge op de Amsterdamse tijd, alwaar het toen half vier in de middag was. Het valt me op dat je in een vliegtuig veel meer kunt eten dan wanneer je op stabiele grond bent. In ieder geval ,na een nacht vliegen landden we 45 minuten vroeger dan gepland, om kwart voor vijf, op Schiphol aan.

Stadskantoor Enschede

precies hetzelfde restaurant waar we  zeven jaar geleden koffie dronken, zagen we de borden met Hengelo. Dan was er aan de rechterkant een oude molen ergens in de buurt van Apeldoorn. Dan het fantastische gezicht van de IJssel bij Deventer en de borden met Holten en Rijssen, daar ligt tussen Dinkel en Regge een land...ja, daar is Twente. Nog even dan zijn we er. Na het bord Enschede te hebben gepasseerd rijden we uiteindelijk de Kuipersdijk in en stoppen daar waar Eduard z`n zetel heeft. Enschede wordt wakker.`k Zie de eerste fietsers weer fietsen. Dan komen we binnen en worden ook begroet door Henk de hond, wat een plezier voor Daya en Chaia is. Na een kop koffie te hebben gedronken, wil ik toch voordat ik werkelijk even rust even een copie van m`n geboorte-certificaat kopen bij het gemeentelijke bevolkingsregister. Tezamen met Eduard in de auto zie `k voor het eerst de nieuwe gebouwen van de Enschedese binnenstad. Aldaar aangekomen,zegt er tegelijk iemand "Hee, ook weer in de stad?", wat leuk. Daarna nog even naar het postkantoor om wat te versturen. Daarna zijn we weer naar huis gegaan en lekker even plat in Eensche op zien Twents...Twente Plat......

4
Na een tijdje komt, voor mij niet onverwacht, Betty Arends, een goede vriendin, die ik al jaren geleden heb leren kennen bij een toenzijnde vriend, waarna verschillende ervaringen met haar me het gevoel gaven dat ze best een vriendin voor het leven zou kunnen zijn. Zij hielp m`n vriend Hans Rutjes, die ik weer wat later zou bezoeken, jaren daarvoor met het begeleidende werk van het jongleren, wat hij deed en nog steeds doet met die categorie van de jeugd met een soms wel moeilijke achtergrond en daarvoor best een of andere onderscheiding zou mogen ontvangen, voor wat hij in feite door de jaren heeft gedaan. Tezamen met haar ben ik ooit eens sinterklaas en zij zwarte piet geweest. Ja, ze is nog steeds  een boeiende persoonlijkheid en komt met haar dochter Xun het pad oplopen. Het is een goed gevoel haar weer te zien en ze is dan ook gezellig aan het kwebbelen. Toch is het weer tijd om verder te gaan. Nu gaan we met haar gele camper naar haar huis in de buurt van Boswinkel. Het is maar heel kort dag en Betty brengt ons weer naar Eduard want ja, na onze warme maaltijd gaan we repeteren met niemand minder dan The Rabbits. Jannie haalt ons op. We repeteren ergens vlak bij de haven. Een mooi gebouw, waar verschillende bands repeteren. Alhoewel het binnen is, is alles voor mij behoorlijk koud, maar de warmte van het weerzien van iedereen doet de kou smelten als sneeuw voor de zon en na hernieuwde kennismaking met Martin, Addie en Siem, mag ik de mooie Gibson gitaar van Siem gebruiken. Wat goed om na zeven jaren weer op een elektrische gitaar te mogen spelen en omdat ik van Eduard de voorliggende maanden al wat muziekrepertoire per e-mail had ontvangen om naar te luisteren, kwam ik behoorlijk uit de voeten bij iedere

5
Die vrijdagmorgen bel ik Joke Sap op, een vriendin vanaf de sixties. We zijn goede vrienden, hebben nooit een innige relatie gehad, maar kunnen tezamen lachen om niets en ze is heel lief en de ene helft van een tweeling. De andere helft is Jannie, maar die is net met haar eeuwige Peter op vakantie. Eduard brengt ons weer en herinnert me eraan dat we die avond soundcheck hebben, dus dat betekent bijtijds thuis komen. Op het moment dat Joke ons ziet voorrijden in de Willem de Clerqstraat, komt ze naar buiten om ons te verwelkomen met een dikke knuffel. We hebben al die jaren zoveel getelefoneerd en dan de laatste tijd zoveel met elkaar gechat en gewebcamd, dat dit toch weer iets heel anders is. Er gaat niets boven het echte gevoel op de plaats. Heel snel de deur binnen, want haar hond Paco, mag de deur niet uit. Paco, een kruising van een Mechelse herder en nog iets wat ik vergeten ben, is erg jong, zo ongeveer een half jaar oud. Dus dat was de spring in`t veld in de Joke-familie en dan is er Rico, de papegaai. Daya en Chaia hadden een reuze tijd en Paco ook. Het grappige voor mij is dat Joke altijd dezelfde gebleven is en toen we weg gingen, wist ik dat we elkaar nog een keer zouden zien. We werden opgehaald door Arie Klute met wie ik ooit eens tezamen heb gespeeld in een St.John`s Family formatie met onder andere Max Gout en Bennie van der Meer, een leuke tijd. Toen we uit elkaar gingen zijn we vrienden gebleven. We maakten wel eens dagtripjes toen. O.a. ook eens in de heuvels rondom Velp alwaar we Indiaantje speelden tezamen met Evert van der Wal. Arie nam ons mee naar zijn huis alwaar we z`n vrouw Miriam en hun hond Whiskey leerden kennen. Ze zijn, nu ik dit schrijf, in verwachting, dus alvast van harte voor het nieuwe toekomstige leven.`k Kan mezelf herinneren dat ik ongeveer een jaar voordat Daya geboren werd, ik iedere zwangere vrouw met de te verwachten baby feliciteerde. Nadat Arie ons naar Eduard gebracht heeft, en wij gegeten hadden, gingen Eduard en ik op weg naar "Go Planet". Het was alweer donker. In al die tussentijden dat ik niet bij Daya en Chaia kon zijn, waren ze in goede zorg onder de vleugels van Linda Jongsma en soms ook van haar dochter Mandy en juist nu is dit de plaats om daarvoor m`n hartelijke dank uit te spreken. Ja,daar is het Arke -Stadion, FC Twente ayayayay. De verlichting is aan. Wij rijden rond en komen uiteindelijk vlak bij de entree van "Go Planet" en stappen uit. Eduard draagt iedere keer m`n gitaar want die is behoorlijk zwaar voor mij, dus daar was ik best blij mee, dank je wel. Ook voor het openen voor de deur van je auto, zodat het instappen gemakkelijker ging. Toen gingen we naar binnen. Daar is het grote podium, daar gaat het gebeuren. Daar zijn Siem, Martin, Jannie, Addie en Frans. Siem is al druk met stemmen. Daar zijn Herman Cousijnzen en Ike Klus, die beiden het podium gebeuren begeleiden zodat alles in kannen en kruiken is. Oh wat leuk, daar is Chris de Wolde, ooit de

6
Zaterdagmorgen rondstreeks half elf gaan wij,Eduard, Daya, Chaia en ik op weg richting studio Enschede Fm,die net tegenover "het ei van Ko",aan een bovenverdieping op de hoek van de Raadhuisstraat is gelegen.We lopen over de Kuipersdijk,naar mijn weten toch een van de alleroudste straten van Enschede is. Een eindje verder dan waar Eduard woont, maar dan aan de andere kant richting stad, staat nog steeds het pand waar de schoenenzaak van de familie Lubben was. Hun zoon, Hennie Lubben had een grote aantrekkingskracht op vele mensen,inclusief mij. Als je daar vroeger in de winkel kwam, was daar altijd zo`n ouderwetse gezelligheid waarbij je je dan ook onmiddelijk thuis voelde. Het was niet alleen Hennie, maar ook z`n vader en moeder. Ze hadden altijd tussen de zaken door tijd voor een babbeltje, je kon er niet omheen, je moest even naar binnen. Dat kwam natuurlijk ook door de band met de muziek. Awel, we zijn nog steeds lopende als we bij een van de kraampjes op de markt Martin Hofman zien. Bij het naderen van het studiocomplex besluit ik met de kinderen om wat later te komen. We kunnen nog net een rondje lans de Oude Markt maken waar een kunstijsbaan opgesteld staat. Dat is nu echt Hollands:schaatsen. We zien de prachtige gevels  rondom ons, lopen door de Haverstraat passage, alwaar de American Guitar Store is, waar men ook de Textielbeat DVD van de Enschedese muziekscene in de sixties kan kopen, wat me toch wel even een trots gevoel gaf. Dan lopen we daar waar de oude Hema was weer richting markt. We zien een kraam met kleine mini-klompjes, waar men een naam kan in laten graveren, dus dat is een leuk idee voor een paar cadeautjes voor als we weer teruggaan naar Australie. De man van de stal kent toevallig een vriend die ook klompen maakt bij ons op de Gold Coast, hoog op de Tambourine Mountain, een toeristenpleister, wat wel sterk is. Vlak daarna eet ik m`n eerste lekker gebakken visje. Mmmmm, wat smaakt dat heerlijk na zoveel jaren. Daya en Chaia zien dat

8
Ja,dat was het,dat is het en het zal altijd zo voor me blijven. Dit is een zo goed mogelijke vertaling van een eigen song van mij, die beantwoordt aan die mooie momenten van het optreden. "The Show" Uitdrukkingen van het gebeuren stijgen op gezichten vol verwachting overal postitiviteit en passiezielen met gevoel. Je voelt vanaf het begin een twinkel in je hart, de spanning is zo goed de zon schijnt in je bol, alles is goed, het licht verlicht ogen, schitteren hier komt de flits de-show de-show- de show, voel het moment nu hoe kun je dat vertellen altijd weer visuele beelden beantwoorden het ogenblik woorden van gezicht tot gezicht geluiden reizen door de ruimte muziek is m`n leven ik ben springlevend de show, de show, de show….."Hey hey, kun je nagaan zong "Het", nu zo is het maar net. Dank je wel Eduard, Jannie, Addie, Frans, Siem en Martin. Nog iets leuks: Eduard ziet z`n kleinzoon en zegt verheugd "Hallo Damon" Het gaat zo snel, zo intens, het is in feite een mooie flits in de eeuwigheid van het leven .Net na het optreden weer in de kleedkamer besefte ik hoe nat m`n overhemd was, dat het beter was iets anders aan te doen. Onder het optreden was ik wel een beetje trots, voor de ogen van m`n kinderen, die nu voor en door hun ogen ook eens een andere kant van hun vader zagen. Ook zag ik Miranda, de dochter van m`n vroegere vriendin Rennie, met wie ik zo`n zeven jaren een intensieve liefdesrelatie heb gehad op een bepaald moment tijdens het optreden. `k Had haar tesamen met haar broer Robbert en een paar mensen meer uitgenodigd voor dit mooie gebeuren. Na het optreden ging ik op zoek naar haar, maar dat vergat ik snel eventjes, want met iedere stap zag je wel weer iemand van lang geleden die je goed of oppervlakkig hebt gekend of het gebeurde dat je tijdens een gesprek met deze of gene weer door iemand anders op de rug werd getikt en dan was er weer een omhelzing of je keek om en dan dacht je, maar oh wat leuk en zo ging dat de hele avond door. In de grote zaal waren al de close-harmony-groepen. Daar was ik ook een kort tijdje, en ontmoette Gerard van Tongeren, een leuk iemand,die me attent maakte  dat the Buffoons,waarin hijzelf jaren in heeft gezongen, snel zouden spelen, ontmoette daarna Klaas Dekker met wie we leuke herinneringen hadden ook met o.a. de broers Evert en Jan Ulrich, wat me ook weer herinnert aan Boswinkel,waar ik ooit eens bevriend was met Jopie Munsterman, met wie ik in de zelfde klas zat op de Borren-Ulo. Nu is hij naar ik ooit eens gelezen heb voorzitter van FC Twente. Ooit hebben we eens gerepeteerd tesamen met o.a Eduard en Hans Mooy. Alles goed en wel, toch hoopte ik Miranda nog te ontmoeten. Op naar de kleine zaal, naar de band met die goede zanger Johnny de Wit, waarin ook 'John Perik, vriend van Lammie en vroeger voor mij de clown van "After All” ook speelde. Wat was ik blij George van Stockhausen weer te ontmoeten en even later hielden Miranda  en ik elkaar eventjes innig vast en stonden we daarna te swingen op de tonen van St.John`s Family. In deze band zitten George Elias,Arnold en Ria Waccary en Benni van der Meer, met wie ik ook intens muzikale herinneringen heb.. Een tijdje daarvoor zag ik Cies Baart met wie ik een speciale vriendschap heb. We konden elkaar nog net de hand schudden voordat de eerste tonen weerklonken van "Just for fun",de enigste band die nog in de werkelijk originele bezetting speelde. En een tijdje daarvoor hoorde ik net de laatste tonen van "The Indeeds", met wat een uitstraling van intensiviteit, het "spatterde en spetterde er uit" en dat kon je horen en zien aan het enthiousiasme van zowel de band,met de legendarische "Enschedese" Hennie Schiphauwer "Jagger",en al de anderen inclusief Herman Cousijnzen met wie ik ook een gezamenlijke muzikale herinnering heb. (vroeger in m`n stoutste dromen, fantaseerde ik, zag ik, of was het voelde ? ik in The Rabbits en The Indeeds een beetje het zelfde tegenstelde gevoel als bij The Beatles en The Rolling Stones, vooral de tijd toen we allebei zowel op De Laares of op `t Acacia speelden),als het publiek. Het was ook zo`n goed gevoel tesamen met Eduard later een paar momenten tesamen van muziek te genieten van o.a. The  First Move met die geweldige zanger Carel Swagerman. In deze formatie speelde tot mijn verrassing ook Bert Kuipers, een vriendelijke vriend: wij hebben al jaren een gedeeld woord,waar we een eenheid mee hebben:"tooooot", die naar ik later hoorde,wegens omstandigheden de plaats van Sjoerd Schuitemaker, die altijd zo prachtig speelde, goed invulde. Voor mij was het de blijheid Bert weer te zien en dan het mooie gitaarwerk van Beppie Kamphuis, waar altijd weer van te genieten valt. Verder was daar Alex Blaauwbroek, die bas speelde, maar met wie ik meer herinneringen had als drummer in de eerste Rabbits tijd, met dat mooie witte NSU brommertje met race-olie, dat naar mijn weten eerst van Cor Timmer is geweest(of was het later?).Tijdens dit optreden was er een vriendelijk hallo met de organisatoren Juul Samson en Henk van Rees van de "First Loose"-club,die o.a. the Golden Earring en Q 65 naar Enschede lieten komen. Het werd langzaam tijd om weer naar de "grote" zaal te gaan. Even wordt ik zachtjes op m`n arm aangeraakt en een "jongeman" met een vriendelijk gezicht zegt: "Hoe gaat het met je?","Ken je me nog?" en ik kijk verwonderd,maar kijk hem aan met een lach, van "Wat moet ik daar nou mee?",dan zegt hij:"Ik ben Gertie Morsman", nu Gertie,`k Had nog nooit eerder met je gesproken en herkende je niet want je had toen altijd je grote ronde uitwapperende haardos en `k heb toen intens van jullie Faghm-optreden, met jouw bijzondere uitstraling genoten. Op naar de grote zaal. Terwijl ik met Guus Subelack die richting uit ga, zie ik Betty op de tribune vlak bij de uitgang van de kleine zaal. Ze zegt -dag lieverd- en dan gaan we arm in arm naar The Rowdy`s een van de eerste Enschedese beatbands met o.a. Klaas Dikken en Johnny Mouthaan, een heel leuk vriendelijk iemand-(z`n vrouw vertelde me,dat ik ooit eens bij hun overnacht heb)-,die naar horen zeggen de oudste muzikant van het hele gebeuren is. Nu,proficiat, ouwe rocker,keep rollin! `k Ben best trots op jou. Wij, Daya, Chaia, Mandy, Eduard, Linda, Rene, Eline, Menno, Valerie, Robbert, Miranda en ik genieten van het tesamenzijn en er worden leuke foto`s gemaakt en af en toe is er ook iemand zo heerlijk gezellig tuit en dat roept leuke herinneringen naar boven. Het is tijd voor The Honest Men, mijn favoriete Enschedese band van de close harmony groepen, waarvan Henk Bruinewoud ooit eens een mooie foto van m`n dochter(toen Dayeinoelle) -Daya,als baby van ongeveer 4 maand oud heeft gemaakt. Daarna heeft hij me ooit eventjes bezocht in Biggera Waters. Daarnaast zijn er van de oude bezetting, Alois van der Zwaan, Johan Aldenkamp en Freddie Odink. Ook Chris van de Wolde en Martin Hofman en Siem Duivelaar geven "acte de presence" met in de blazerssectie o.a. Arnold Waccary. Ze zijn natuurlijk beregoed. Dan spelen ze "Cherie" wat m`n dochter Chaia heel mooi vond.-Er is nog net tijd om eventjes naar "Highway" te gaan.`k Hoor net het laatste gedeelte van het laatste nummer. Petje af. Aan alles komt een einde en dan is er de grote finale. Met z`n allen op dat grote podium en maar lachen en zingen nadat Jan Leloux aankondigt dat "The beat goes on" gaat. En we blijven in de handen klappen allemaal tesamen. We zwaaien, oeh het is net of ik ut allemaal weer beleef. Dank je wel alle muzikanten, dank je wel geweldig publiek, dank je wel geweldige organisatie. Ria Waccary en Hilda Felix(zangeres van Teach-In)zingen tesamen "The beat goes on" en wij met z`n allen
 

Foto's: Erik Schaddelee

"lahdeedahdeedee". We gaan voldaan het podium af. Nog even in de kleedkamer. Heel even maak ik kennis met Janneke de zangeres van Hun. `k Ben blij je te hebben ontmoet. Nog even in de zaal. Dag Miranda,`k zie je deze w eek nog, dag Robbert. We gaan nog heel even nakaarten in de artiestenfoyer. Nog een glaasje water. Daar is Peter Scholten, leuk je te hebben ontmoet want `k ben ook wel trots op jou want jij was het die de mooie Textielbeatdocumentaire in elkaar hebt gezet. In feite ben ik trots op ons allemaal tesamen want met z`n allen hebben we dit gecreeerd. Dan zie ik jou, Jos Zoomer. Dit is al de tweede keer en ik kom op de een of andere manier niet meer met je aan het praten. hopelijk een volgende keer. We zitten nog even met Siem en Hannie, Jannie en Alie. Langzaam gaan we op weg naar buiten om naar huis te gaan. We laten een mooie Textielbeat achter ons. We lopen daar waar de ingang was, daar waar het begon.`k Voel me erg gelukkig. Het is net of ik opnieuw verliefd ben met die geweldige atmosfeer. We openen de deur. Het is vrieskoud, ect zo ouderwets vrieskoud. Net als we een taxi proberen komt  Bennie van der Meer eraan met z`n Annie. Zij brengen ons, Eduard, Linda en mij naar "huis". Aan de Kuipersdijk. Wie goat weer plat.......morgen is`r weer een nieuwe dag......oh,`t lijkt of ik niet kan stoppen met schrijven, `t lijkt net of `t allemaal nog leeft...weet je wat, wie goat gewoon vedan, in het volgende epistel.......

9
Goeiemorgen, het is nog steeds een mooie blauwe lucht, na die herinneringswaardige 16e december. Het is maandag 17 december 2007. De buurman van Eduard, Josh Niehorst, vroeger zanger van de Propotion, waarin o.a. Hans van Munster en Siegfried Carels zaten, laat vandaag z`n hond weer uit, de fietsers fietsen weer over de Kuipersdijk en wij, Daya, Chaia en ik hebben een ontbijtje. Even een speciale dank aan Eduard en Linda, die speciaal voor m`n oudste dochter Daya iedere dag aangepaste maaltijden maakten, naar aanleiding van haar speciale benodigdheden. Vandaag gaan we eerst naar Jannie en Alie. Eduard brengt ons en als we aankomen worden we hartelijk verwelkomd. Even later komt de gehele familie: Jannie en Alie`s beide zoons, Melvin en Dennie met hun vrouwelijke wederhelften en de jongste telg Sophia, dochter van Dennie en vrouw. Ze ligt nog zo mooi in haar speciale auto-wiegje en schijnt aan het dromen te zijn, maar als ze de ogen opent dan gaat er een wereld voor haar open. Als kleine baby is ze nog zo mooi: omringd door vele ogen van liefde. We genieten van een lekker bakje koffie en een lekker stukje taart en dan laat Jannie ons de eerste foto`s van Dennie, dan al op de Rabbits-site,  zien. Kersvers en nog zo kort geleden. Dus dat is weer even nagenieten. Dan is het weer tijd om te gaan. We zwaaien en dan is het toch wel een vreemd gevoel dat ik weer terug naar Australie ga terwijl ik me toch ook nog thuisvoel in Enschede, m`n geboortestad, met alle vrienden en bekenden. De stad die toch bekend bij me is als m`n broekzak. Eventjes vooruitkijken. Jannie brengt ons nu naar Twekkelerveld, waar m`n vriend David Heskamp woont. Als we uit de auto gestapt zijn en naar Jannie zwaaien, worden we warm binnen gehaald door Willie Landkroon, David`s moeder en Ginus haar nieuwe vriend. Willie en Ginus,waren de dag tevoren ook in Go Planet. Jaren geleden heb ik David leren kennen. Ooit heb ik eens met David`s vader Andries tesamen in de Rinco gewerkt, een bedrijf dat o.a. campingstoeltjes produceerde die toen nog op de hoek Haaksbergerstraat-Broekheurnerweg gevestigd was. Na vele jaren elkaar niet gezien te hebben,kwamen we elkaar weer tegen. `k Had de gitaar in feite vaak bij me en eens tijdens een bezoek maakte ik voor de eerste keer kennis  met David. Hij is een hele lieve jongen en als je voor hem zingt en speelt dan glundert hij helemaal en muziek is voor hem wat wij wel de zevende hemel noemen, maar dat is ook niet zo verwonderlijk want Willie komt van een muzikale famile. Denk o.a. maar eens aan "Een klomp met een zeiltje". Af en toe heb ik zelf een paar liedjes met Willie geschreven. Ooit in den beginne van deze vriendschap kwam ik op bezoek met m`n vriendin Rennie en David begon met z`n beide armen te zwaaien en zei met glunderende ogen:"Herman gitaar", dus zong en speelde ik gitaar en hij gaf me zoveel inspiratie met z`n liefde ,dat kort daarna het "Levensliefdeslied"-- was geboren, wat ik daarna met wat andere songs opgenomen heb in de studio van de "Stichting Popmuziek Nederland" in Amsterdam. De cassette,die ik onder de naam "Jacky Flower"uitbracht, gaf ik de titel :"Voor ieder 1/For ev`ry 1". Voor het hoesje gebruikte ik een stukje van een tekening van een sneltekenaar in Montmartre in Parijs en `k liet er 500 van drukken bij de E.R.C.van de gebroeders Ekkelboom. Als promotie stuurde ik er een paar naar wat radiozenders en m`n verwondering was dan ook groot toen ik op een dinsdag tussen de middag naar een populair radio programma op de Vara luisterde op m`n kleine handradiootje terwijl ik achter in de tuin bij m`n moeder aan het werk was en plotseling een stem  een nieuwe ingezonden song hoorde aankondigen met:"Dit is kwaliteit" en deze song,die ik voor en dank zij David geschreven heb, door de ether ging. 'k heb er misschien een paar verkocht. De rest gaf ik later weg als dank aan mobilisten, die ons of mij een lift gaven. Toch wil ik de tekst graag even met jullie delen:                                        

David en Herman december 2007

 Levensliefdeslied:

Dit is een liedje opgedragen aan een jongetje gezeten in een rolstoel -- Z`n naam is David, en hij is erg blij met een beetje liefde van overal---Toen ik binnenkwam zei hij "Herman gitaar, Herman  gitaar", wat zoiets betekent als -- Zing een liedje en speel daarbij op je gitaar
--REFR:
2 maal- D`rom zingen wij voor jou dit lied,dit is een levensliefdeslied----Ik zag z`n ogen, hij luisterde,met blijheid,een lach, --Zijn wereld. De zon scheen heel eventjes----Muzikale geluiden, cirkelen rond, rondom zijn gezicht-- Het is de taal voor iedereen overal. waar ook ter wereld---REFR
---Ondanks de hardheid, in de keiharde bizniz, is er toch nog een wereld, waarin mensen zich rijk kunnen voelen.-Beste mensen ,jullie zijn o k, als je een klein  beetje aan je medemensen denkt,-`t heet naastenliefde. Vergeet dat nu niet
--REFR.

En daar zit David. De voorgaande donderdagavond net voor de eerste repetitie met de Rabbits, zijn Willie  en Ginus even bij ons langs geweest en kon ik David even een knuffel geven en daar was het nu weer tijd voor, en hij herkende Daya en Chaia tegelijk. Na even te hebben gezeten en gebabbeld te hebben is het tijd voor muziek. Willie laat mij een foto zien van David met de bekende Nederlandse zanger Jannes, die ik dus helemaal niet ken, en ik zie David genieten,wat mij vertelt dat de herinnering hem helemaal blij maakt.(Wat ik niet weet op dat moment, is ,dat Willie de foto heel "stiekumpjes" in heeft gepakt en dat ik pas anderhalve week later bij het uitpakken van de koffers thuis hier na aankomst, van m`n dochter Chaia diezelfde foto in m`n handen krijg) Nu, zijn herinnering staat nu bij mij op de koelkast en bij deze mijn hartelijke dank Willie. En David,hij kondigt de titels aan, want hij weet precies wat hij wil horen, want hij herinnert tot m`n verwondering veel  en blijft glunderen. Ginus filmt wat met z`n camera en laat het ons even horen en zien terwijl `k van een lekker bordje soep geniet. Het klokje tikt echter overal, dus is het weer tijd om afscheid te nemen met warme herinneringen,gaan we even naar buiten en Ginus brengt met mij eerst m`n kinderen langs Eduard terug,om me dan naar m`n volgende bezoek-adres te brengen.

12
Terwijl we in de auto op weg gaan,ben ik wel heel benieuwd over het wat en hoe er gaat gebeuren. Toen Jannie, een tijdje voordat we uit Biggera Waters vertrokken, me vroeg hoe ik de 20ste december in zou willen vullen met het bedenken van repertoire voor de bands /  formaties, waarin ik ooit tijdens en na het Rabbits-tijdperk heb gespeeld, dacht ik allereerst aan een zaterdagavond in maart/februari 2007 in Eduard`s wekelijkse "MyGeneration",waar op dat moment Cor Timmer, die een rijk Enschedees sixties verleden tesamen met z`n broer Ap Timmer op naam heeft, ergens in dat gesprek zei ,dat het best leuk zou zijn ooit eens  met Appie,Eduard en mij te spelen. Daarnaast dacht ik aan Teach In, St. John`s Family, Balance( waaruit later Pickwick, Spenser en Holywood ontstonden en Flashback, waar Jannie me ook aan herinnerde. Het was in feite al een wens van mij, toen Ap me voorstelde Beppie Kamphuis ook uit te nodigen. Daarnaast nam ik contact op met zoveel mogelijk muzikanten van al die verschillende formaties en probeerde de teksten en akkoorden te vinden van zoveel mogelijk nummers ook op verzoek na telefonisch overleg,waarna ik zoveel mogelijk mailde. De straatverlichting van het donkere Enschede verlichtte de singels langs het Volkspark net als bij de Textielbeat,waar ik eventjes aan denk, als we daarna linksaf slaan en daarna weer rechtsaf, langs het Bouwhuistunneltje, dan weer rechtsaf en dan in de buurt van de Richtersbleekvelden weer linksaf en dan

13
Het is 20 december s’morgens vroeg. Valery komt. We hebben een druk programma vandaag. Gisteren vroeg Valery mij of ik met haar naar haar oma`s, dus m`n moeder`s graf zou willen en daar was ik heel blij om. Zelf had ik ook een wens om eerst naar m`n vader`s, haar opa`s graf te gaan in Lingen/Ems waar ook het graf van m`n zuster Helga is. Zij was daar nog nooit geweest en het was ook voor mijn kinderen een gelegenheid in ieder geval om dit eens mee te maken. Het is een mooie dag, een bijzondere dag, als we de hoek omgaan om via de Varviksingel, Oliemolensingel, in de buurt van de Laares op weg naar de Oldenzaalsestraat. Ja, daar is de Voortsweg, daar was eens de zaak van Wybie waar ik m`n eerste electrische gitaar op afbetaling had gekocht in de begintijd van The Rabbits en wat voelde je je trots toen met dat mooie geluid op die VOX AC 30. Via Oldenzaal gaan we langs Denekamp. Toen ik vroeger bij m`n tante woonde ging ik de schoolvakanties naar m`n vader en die herinnering komt weer naar boven. Na Denekamp heb je die brug en dan is er in één keer de grens, Rammelbeek. De winkels van toen staan er nog steeds.`k Herinner me weer dat ik altijd een beetje emotioneel was bij het verlaten van Nederland, dan keek ik achterom zo lang als  ik de lichtjes van de grensovergang nog kon zien. Zo te zien staan er nog wat oude gebouwtjes van toen. Het is een grijze dag en bij Nordhorn rijden we rond de stad en dan herken ik de Lingener Strasze weer. Daar is een klein kioskje waar ik wel eens met m`n vader stopte. Ze hadden daar van die lekkere " kraftbruehe", een lekkere kippenbouillon of lekkere halve hanen. We vervolgen onze weg. Daar is Klausheide met het oude "schloss". Ergens langs de weg staat nog steeds het huis met de naam "Heidekrug", waar ik met warme zomers een lekker koud flesje Sinalco van m`n vader kreeg. Daar is Schepsdorf. Ja, m`n vader kwam overal altijd in die omgeving, dan de kerktoren van Schepsdorf-Lohne en dan rijden we Lingen binnen. Daar is de brug over de Ems een pittoresk riviertje, dan net voordat we de brug van het Dortmund/Ems kanaal overgaan ligt aan de linkerkant de weg die ik heel vaak gelopen heb, de Gelgoskenstiege om dan langs de kazerne naar het zwembad te gaan. Net over de brug zie ik de discotheek "zum Anker". Dan rijden we de Lindenstrasze in. Daar is de plek waar m`n vader ook gewoond heeft en ik vraag Valery even te stoppen zodat ik het aan Daya en Chaia kan vertellen. Dan gaan we verder .Waar is de joodse begraafplaats nou? `k Vraag Valery op goed geluk m`n intuitie te volgen. We rijden langs de Lookenstrasze voorbij het oude station, dat nog altijd in gebruik is. Links daar is de straat van het Postamt waar m`n vader een Postschlieszfach had. We rijden rondom het centrum. `k Weet nog dat het kerkhof vlakbij een brug over het kanaal lag, maar waar?. Ineens zeg ik tegen Valery:"Rijd maar rechtdoor." En dan in een keer zie ik een bocht een beetje omhoog gaan."Ja,daar is het" zeg ik en ben blij als een kind, dat de intuïtie het tezamen met m`n herinnering in een keer heeft klaar gespeeld. We zetten de auto vlakbij. Het is koud.  Af en toe voel ik het armpje van Chaia door m`n arm, wat me een geweldig warm gevoel geeft. Daya en Valery zijn ook onder de indruk. Het is een klein oud kerkhof. Daar is het graf van m`n vader en daar zijn we: met drie generaties in elkaars nabijheid. Eventjes sta ik stil en dank de Almachtige Schepper van alles voor dit moment. Chaia vindt ook m`n oudste zuster Helga`s graf. Nog eventjes langs m`n vader. Het leven gaat door. We stappen in de auto. Nu naar m`n moeder`s graf in Enschede. Als we voorbij Lonneker zijn vertelt m`n herinnering dat we wel eens vlugger via Stokhorst aan de Noord -Esmarkerrondweg zouden kunnen aankomen en ja daar zijn we. Na eerst bij het grote kerkhof te zijn aangeland, waar heel toevallig twee mensen werken die ik me herinner. De ene was een schilder, een heel vriendelijke man die bij me op het Acacia woonde en de ander was een jongere broer van Bennie van der Meer, vragen we waar het joodse kerkhof is. We zijn er vlak bij. Daar is m`n moeder`s graf. Op een klein plankje staat :"Hier rust Mevr. Hanauer". `k Word eventjes heel stil. Het is toch wel heel bijzonder dat ik hier nog eventjes mag zijn en dan vooral met m`n beide kinderen. `k Sla m`n armen eerst om Daya`s schouder en bij het langzaam weglopen om Valery`s schouder. Chaia heeft van beide graven foto`s gemaakt. Jaren geleden, zo ongeveer rond 1990, ben ik ooit eens op een morgen met Valery op de bakfiets naar m`n moeder`s graf

14
hoe het verder zal gaan. We gaan weer naar de auto en als we beginnen te rijden heb ik een schaal met lekkere snacks op m`n knieen. We gaan weer dezelfde weg als gisteren.`k Ben heel blij, maar ben me ook bewust hoe speciaal het is dat wat er vanavond gebeurt. Johan Aldenkamp is er al. Hij heeft iemand heel speciaal mee gebracht:zijn overbuurvrouw Wil. Toen wij, Moira,(de moeder van Daya en Chaia),Daya en ik de eerste dag na aankomst uit Australie in mei `93,na onze eerste overnachting bij Eduard, onze eigen weg gingen, wilde ik Johan even goedendag zeggen. Wij belden aan en op dat moment ging er aan de overkant een deur open en een vriendelijke mevrouw vertelde ons dat Johan er niet was. Ze zag en voelde de moeheid van die andere moeder met haar baby op de boezem en nodigde ons uit binnen te komen. Nadat we op verhaal waren gekomen bood ze Moira een bed aan en zij ontfermde zich over Daya en de liefde waarmee ze dat deed bracht me ertoe om Johan per telefoon voor de reis te vragen mij met haar in contact te brengen, waarop Johan me liet weten:"ik neem haar wel mee de 20ste". We waren allebei heel blij met het weerzien en bracht haar een heel

heb m`n vriendin Gaylene in Australië, waar ik verliefd op ben, en toch ben ik verliefd op Miranda op mijn manier en zij op haar manier op mij. Voordat ik naar Nederland kwam is ons contact weer hernieuwd, in feite dankzij de webcam. Op een zaterdagavond heb ik, toen Gaylene bij me was, Miranda op de webcam laten zien en natuurlijk ook anders om. `k Heb Gaylene ook laten weten dat ik gek ben met Miranda en Miranda laten weten dat Gaylene m`n vriendin is. `k Heb daar ook met Linda over gepraat en denk dat dat "platonische" liefde wordt genoemd, maar om heel eerlijk te zijn: ik weet dat de "echte" liefde heel dichtbij ligt. In een van onze gesprekken vroeg ik Miranda, weet je nog,de eerste keer,dat we elkaar zagen?". Ze zei :"Ja en ik vond je tegelijk al leuk". Die eerste keer was in 1982 en ik bracht m`n eerste bezoek aan haar moeder Rennie en toen ik aanbelde opende Miranda, toen een meisje van 13 jaar jong, de deur. Gedurende mijn relatie met Rennie,(Eduard zag en ziet haar nog steeds als:"mijn enigste schoonzuster) heb ik eens voor ons allebei in Amsterdam,twee van de kleinste "groeidiamantjes" gekocht. Men kan ze eventueel later voor grotere exemplaren inwisselen,vandaar, gaf ik op de dag dat ik in 1989 naar Israel ging en afscheid nam,(we waren nog wel vrienden), mijn "groeidiamant" aan Miranda. Het gebeurde gewoon. Een jaar later ging Rennie naar Israel en--- (soms overnachtte ik wel eens bij Miranda, die dat heel fijn vond, maar zonder enige sexuele relatie,we hadden een intensieve vriendschap in die zin dat ik een luisterend oor voor haar was als ze daar behoefte aan had. We gingen zelfs een dag tesamen naar Amsterdam en bezochtten het kleinste huisje met huisnummer 7 ,vroeg haar of ze dat ook graag wilde en ze zei ja. k Had toen net m`n jaarlijkse vakantietoeslag van m`n uitkering en toen kon ze tesamen met haar moeder mee en ik was blij, dat ik hun tesamen uit kon zwaaien. Het is weer 21 december. Terwijl de kinderen spelen, masseer ik Miranda`s voeten op de bank en zij doet de mijne. Miranda heeft een lekkere maaltijd gemaakt en het is gezellig aan de tafel. Na het eten gaat Volan uit slapen naar een vriendje en komt Robbert. Mandy komt Daya en Chaia weer ophalen en ik geef hun een dikke knuffel. Vjollca gaat ook naar bed. Robbert, Miranda en ik genieten gezellig van thee en cake. Als Robbert naar huis is gegaan geniet ik even van het tesamen zijn met Miranda. Dan vertelt ze mij waar ik slaap en we zeggen wel te rusten. Ze heeft me haar mooie grote bed aangeboden en de liefde die haar kamer uitstraalt herinnert me weer aan haar moeder Rennie. De volgende morgen, na een lekkere slaap, zie ik boven in haar huis m`n oude Fender-Precison basgitaar. We hebben een lekker ontbijtje en ik vraag haar of ik nog een nacht terug mag komen en haar het hart in regenboogkleuren brengen, dat m`n zuster Stephany, Moira en mij voor ons huwelijk heeft gegeven, en nooit meer terug is gekomen naar Australie en sinds de 20ste december  dankzij Wim Zwiep weer bij me terug is gekomen. Miranda zegt dat het goed is. Eventjes praat ik met Carola haar oudere zuster per telefoon,die nu in Schagen woont. Robbert komt me zoals afgesproken ophalen om naar Rennie`s graf te gaan en Miranda en Vjollca zwaaien ons uit. Robbert is een leuke jongen die je zo bij een "stand-up"-comedie op de planken zou kunnen zetten en zoals een oud gezegde zegt:"hij kan praten als Brugman"(zal wel net zo`n iemand zijn geweest).Tuf tuf tuf, daar gaan we in z`n leuke autootje dat op gas rijdt. Het is weer een mooie koude blauwe dag en we gaan eerst even langs Delden waar ik van m`n 4e tot m`n 11e jaar bij m`n oom en tante in de Marktstraat heb gewoond. De oude pomp staat nog steeds op het Marktplein en de Nederlands Hervormde kerk.Het is er nog even pittoresk zoals het altijd was.Dan rijden we even naar het Kasteel Twickel en dan de Deldense ijsbaan en die is open en geschaatst dat er wordt. Robbert rijdt, praat en filmt tegelijk met het raam open.Dan proberen we een tussenweggetje te vinden om naar het oude Azelose schooltje te gaan waar z`n moeder/mijn vriendin Rennie op gezeten heeft,maar we moeten terug want er is een marathon juist daar waar wij langs willen.dan keren we om en rijden weer langs de ijsbaan en bij de viersprong rechtsaf langs de welbekende "Dikke Steen",die daar al heel lang staat aan de rand van de Deldense Esch alwaar ik ooit eens "eerpel heb gaddert",in een lagere school, herfstvakantie.`k Kan me herinneren dat de boerin met lekkere warme koffie kwam.Zo vervolgen we onze weg door het mooie landschap waar ook vennetjes zijn waar je zo mooi schaatsen kon en komen uiteindelijk bij het Azelose schooltje dat er nog steeds staat. Na een tijdje rijden we Borne binnen om even langs de Meidoornhof 42 te rijden waar Rennie gewoond heeft. Het is zaterdag 22 december en het is koud als we bij het kerkhof arriveren. We gaan even een ronde doen want Robbert wil z`n vader en een van z`n grootouders bezoeken en dan gaan we naar Rennie`s grafsteen. Het is een soort natuursteen,en ik word wel even stil want Rennie heeft heel veel voor mij betekend. Ooit schreef ik voor haar in 1984                  ZIJ IS M`N STILLE KRACHT

Ik zat bij de phone, ik zat in een stoel. Ik keek naar de buis, zag een heleboel. Zag vrienden van vroeger, zij werden een ster. Daar in mijn fauteuil was die wereld nog ver. Soms dacht ik wel eens, waar doe ik het voor. Dan zei ze tot mij, luister,want ik hoor...    Een stem tot mij zegt, het komt wel goed,ja, zoiets geeft mij goede moed.

REFR:Je bent mijn stille kracht, je huilt met mij en lacht. Voelt altijd met me mee, met al m`n wel en wee. Je bent m`n stille kracht. De dame heet Rennie, bekend van dit vers. Nee niet die uit de reclame, niet die uit de pers. Maar achter de schermen, artiestenjargon. In regenboogtermen in termen van zon. Een ieder heeft wensen want daar zijn ze voor. Soms zie ik veel mensen en hoor "We want more". Vaak zing ik speel mime,een vrolijke clown, maar zij daar alleen kent m`n ups en m`n downs.

REFR:Je bent mijn stille kracht,enz

Elk zaadje wordt plantje, door water en mest. Ma merel brengt voedsel aan `t jong in het nest. Een mond met een klank en een oor als publiek, is in waarde als dank,een stuk levensmuziek. Daarom hier dit liedje voor jou op m`n tong. Hier zijn een paar woorden, gevoegd in een song. Jouw steun is zo fijn, geeft altijd weer baat. Hier komt het refrein, na de volgende maat--REFR:

 Robbert vertelt me dat onze tijd tesamen de mooiste tijd in z`n leven was en dan gaan we weer. Het leven gaat verder. We gaan nog even naar Hengelo op de markt om een visje te eten. Heerlijk toch die lekkerbekjes en daarna een lekker haringkje, die gaan er in als koek,ja dat is ook lekker die Grunninger Kouke. Dan lopen we tesamen naar het station en ga ik met de trein terug naar Enschede. Het is al weer tegen de avond en ik ben ook blij weer thuis te zijn. Daya en Chaia hebben weer een mooie dag gehad. Eduard en Linda zijn weer terug en `k vertel ,dat `k My generation bij Miranda geluisterd heb. Menno en Valery zijn er ook en `s avonds komen een paar vrienden van Mandy,die morgen, als we een dagje naar Amsterdam gaan, zoals afgesproken op Henk de hond zullen oppassen. Die avond ga ik door al de koffers die Wim Zwiep op de Nixties-Night heeft gebracht. Het is in feite weer eventjes door je oude geschiedenis gaan en je vindt weer dingetjes terug waarvan je niet eens wist dat ze nog bestonden. We zijn allemaal een beetje moe .op naar de volgende dag.

 Daya maakt foto`s. Als we weer terug zijn op de wal gaan we een beetje rondlopen. Chaia maakt wat foto`s op de Dam. Alle duiven op de dam, shalalalie. We komen,dan onbewust, maar nu ik dit schrijf ook bewust, langs de winkel waar ik de "groeidiamanten" heb gekocht en daar is Krasnapolsky waar ik ooit eens een Elvis-show heb gedaan tijdens een rock and roll avond.  We lopen richting de "walletjes",want dat is ook Amsterdam.`k Ben heel benieuwd naar de reactie van m`n dochters. Daya accepteert het zoals het is en Chaia vindt het maar niets. Zo hebben we allemaal onze eigen reacties. Zelf heb ik het altijd indrukwekkend gevonden en dan is er de geur van hashies die naar je toekomt als je langs de "Coffeeshops" loopt. Daya en Chaia hielden niet van de reuk en ik vond het heerlijk, die zoete geur. Toen ik niet rookte genoot ik altijd van de "spacecake". Kon je zo lekker op swingen. Maar sinds ik kinderen heb, heb ik een resolutie met mezelf en m`n natruurlijke "highs" krijg ik met muziek. Daarna zijn we nog even koffie gaan drinken en toen liepen we rustig aan weer terug langs het Rokin,waar altijd wel straatmuzikanten zijn. Zelf gooi ik altijd iets in de koffer maar Daya geeft de man 10 Euro en de man is zo blij en gaat met Daya en mij op de foto. Dat was een blijheid, van Daya`s kant een actie van liefde. k Voelde een bijzondere warmte van m`m dochter Chaia,die met liefde haar arm door m`n arm strak tijdens het lopen over het Rokin. Chaia en Linda maakten me bewust van de andere kant van de medaille en toen liepen we weer verder om de trein te pakken naar Diemen. Dag Amsterdamse lichtjes. Als we in Diemen aankomen, pakken we de auto weer. Het is erg mistig maar in Hengelo vinden we elkaar weer. Mandy gaat in haar eentje door naar Enschede en wij sluiten de dag af met een etentje in een Chinees restaurant vlak bij het station aan een mooie ronde tafel. We hebben een mooie dag gehad. Na het eten bel ik Miranda net op het moment dat ze mij wil bellen en vraag of het nog goed is zo laat. Dan word ik gebracht en zeg Eduard, Linda, Daya en Chaia wel te rusten. Miranda wacht al op me. Ze stelt me voor aan haar vriend Henk die even op bezoek is. Haar kinderen zijn een paar dagen bij haar ex-man. Zelf ben ik blij Miranda weer te zien en geniet daar dan ook intens van. We praten wat tesamen en dan gaat Henk weer naar huis. We zitten nog een tijd op en praten over van alles in het leven.`k Geef haar het regenboog-hart(en zoals ik nu weet  heeft het een plaats gevonden in haar mooie slaapkamer.)  en dan is het tijd om naar bed te gaan.`k Mag weer in dat mooie bed slapen en dan vraag ik:"en jij dan?",en zij zegt: "jij bent mijn gast" en zo gaat de nacht in. De volgende  morgen 24 december, genieten we van een ontbijtje. Tijdens dat ontbijtje wordt er een pakje voor haar afgeleverd. Een aanbidder heeft haar een doos bonbons gegeven. Het is allemaal prachtig om te zien wat liefde allemaal kan doen. Het is weer tijd om te gaan. Ze loopt met me mee naar het station maar voordat we gaan ,houden we elkaar stevig vast, een intense knuffel. Dan lopen we ,zij met de fiets aan de hand en ik naast haar, naar het station. In een keer spontaan,sloegen we elkaars armen om elkaars schouders terwijl we verder liepen. Het was net of we weer in onze tienertijd waren. Dat doen Gaylene en ik ook geregeld, zo maar even een paar mooie momenten die altijd bij je blijven. We hebben nog even een bakkie koffie gedronken en toen was het elkaar aankijken en het allerbeste. `k Zat weer in de trein met mooie herinneringen, op weg naar m`n lieve kinderen,met wie ik de laatste dag in Enschede mocht zijn. De trein stopt nog even bij het Arke-stadion en ik denk weer even aan Textielbeat. Het is weer een mooie heldere dag als de trein stopt op het station in Enschede. Wat ben ik hier vaak geweest. Dit is zeker de laatste keer voor een lange tijd. Terwijl ik op de stadsbus

Rotterdam

Brisbane