20-1-2003        Recensie CD "Permanent Strangers"  van "Highway" Enschede    was    toch    dat    nest    met    allemaal    jonge    muzikantjes    in    de    jaren    '60    ??    Jazeker    .....anno    2003    kom    je erachter..........die   jonge   muzikantjes   zijn   opgegroeid   tot   volwassen   mensen   ......met   een   meer   dan   volwassen   muzikaal   geluid . Highway 61 Eerst   even   terug   naar   oude   tijden   .   In   de   jaren   '60   hadden   wij   als   "Rabbits"   zangles   van   Meneer   Velders   ,   in   onze   ogen destijds   een   al   iets   oudere   man......en   dat,   terwijl   hij   hooguit   niet   ouder   dan   een   jaar   of   40   moet   zijn   geweest   destijds   .   Elke zondagochtend   gingen   we   er   gewassen   en   geschoren   (de   1e   tekenen   van   groot   !!!!)      heen   ,   om   te   zingen   ,   of   wat   daar   voor door   ging   .   Meneer   Velders   werd   een   soort   vader-figuur   voor   the   Rabbits   ,   zeg   maar   een   vriend   ,   wiens   visie   we   serieus namen   .      Nou   hoorde   hij   ons   elke   week   zingen   ,   droog   ,   rond   de   salontafel   .   Op   een   goede   dag   gaf   hij   aan,   ons   wel   eens compleet   met   instrumenten   te   willen   horen   .   In   de   herfst   van   1968   was   dat   .   We   moesten   die zondag-avond   1   uurtje   spelen   ,   tezamen   met Teach   In      en   Highway   61.   Plaats   van   handeling   de Smurf-boerderij   (Cromhof)   .      Ik   zie   hem   nog   staan   ,   tussen   het   hippe   volkje.......een   iets   ouder ogende   man   ,   al   kalend   ,   gekleed   in   een   lange   leren   jas   ,   en   met   de   bromfietshelm   in   de   hand   .     Hij   had   het   plan   opgevat   om   direct   na   ons   optreden   weer   naar   huis   ,   terug   naar   zijn   gezin   te gaan.........maar   die   moesten   het   die   avond   een   uurtje   meer   zonder   Pa   te   stellen   .         Oorzaak .....het   optreden   van   Highway   61   ,   en   met   name   de   zang   van   een   toen   nog   jonge   Bert   ter Brugge . Meneer   Velders   was   dol-enthousiast   over   zijn   zangkwaliteiten   ,   en   vanaf   dat   moment ,   was   ook   mijn   interesse   gewekt   .      Een   stem,   die   prettig   klinkt   ,   maar   waar   Bert   ook heel   veel   mee   doet   .   Behalve   een   enorme   stem-techniek   ,   klinkt   er   emotie   .      Als   je diverse   nummers   naast   elkaar   zet   ,   dan   hoor   je,      dat   hij   met   de   klank-kleur   van   zijn stem   weet   te   spelen   ,   en   dan   heb   ik   het   nog   niet   eens   over   de   stembuigingen   ,   de sfeertjes   die   hij   weet   neer   te   zetten,   en   natuurlijk   dat   stuk   emotie   in   de   stem   .      Ja,   ik   snap   nu   waardoor      meneer Velders   die   kille   herfstavond   gegrepen   werd   ,   en   het   is   jammer   ,   dat   hij   het   niet   meer      tezamen   met   ons   mag mee beleven om van deze 3e CD van Highway te genieten. Highway door de jaren heen Highway   61   hield   in   1969   op   te   bestaan   .   Er   waren   2   mensen,   die   er   destijds   de   stempel   op   drukten,   nl.   Bert   ter Brugge   &   Gerrit   Trip.   Oorspronkelijk   was   Gerrit   alleen   gitarist   ,   maar   na   zijn   Highway   jaren   ontpopte   hij   zich   ook als   zanger   .   Hij   zong   in   de   jaren   70   "If   you   need   me"   met   zijn   toenmalige   groep   "After   All"   naar   de   top   van   de Zuid   Afrikaanse   hitparade   ,   was   de   lage   stem   die   de   woorden   "John   Travolta"   zong   in   de   Teach   In   hit      "Dear John"   (nr.5   in   1978).      Jaren   later   komen   we   Gerrit   weer   als   vocalist   tegen   bij   "Trip   to   Trip"   .   Bert   ter   Brugge   zit ook   niet   stil   .   o.a.   "Lesly   Four","Life"   en   de   allerlaatste   formatie   "Teach   In"....en   het   is   zijn   stem   ,   die   je   hoort   op "Regrets",   de   allerlaatste   single   van   die   groep   .         Als   in   de   jaren   80   het   reüniegebeuren   ook   Enschede   grijpt   , gaat   ook   Highway   61   weer   de   bühne   op   .   Niet   in   de   originele   bezetting   ,   maar   wel   met   de   2   kopstukken   ,   en gecompleteerd   met   2   andere   ras-muzikanten   .   De   broers   Cor   &   Appie   Timmer   .   Ze   zijn   geen   aanvulling   ,   maar hebben    duidelijk    hun    eigen    artistieke    aandeel    in    het    groepsgebeuren    .    Doordat    de    groep    voor    de    helft oorspronkelijk was , werd ook de naam ietwat gewijzigd.    "61" verdween , en het werd simpelweg "Highway".

Highway

Highway 61 Highway door de jaren heen Permanent Strangers

Permanent Strangers Januari    2003    ,ligt    er    dus    de    3e    CD    van    "Highway",    "Permanent    Strangers"    .    Tussen    al    die    60-er    jaren groepen,die    Enschede    rijk    is    ,    onderscheidt    "Highway"    zich,    door    niet    "alleen"    terug    te    grijpen    op    sixties materiaal.   Wat   bij   de   voorgaande   2   CD's   al   duidelijk   was   ,   is   het   volwassen   geluid   van   "Highway"   .      Het   is gemakkelijk   ,   om   een   nummer   simpelweg   te   coveren   ,   en   het   ongeveer   zo   te   laten   klinken   ,   zoals   het   origeneel klonk   .   Highway   kiest   ergens   anders   voor   .   "Permanent   Strangers"   bestaat      voor   het   merendeel   uit   eigen composities   ,   12   van   de   15   stukken   ,   om   precies   te   zijn   .   Wat   we   ook   op   de   vorige   CD   al   tegenkwamen   ,   zijn   2 sterke   vocalisten   .   In   de   nummers   die   Gerrit Trip   voor   zijn   rekening   neemt   ,   krijg   je   de   indruk   dat   je   te   maken   hebt met   een   oude   neger   afkomstig   uit   de   Missisippi-delta   ,   en   dat,   voor   iemand   die   zijn   wortels   heeft   liggen,   ergens tussen   Twentekanaal   en   Buursebeek   .   Op   de   vorige   CD   vonden   we   het   ijzersterke   titelstuk   "It   hurts",   geschreven door   Cor   Timmer.   Nee,   geen   toevalstreffer   ,   want   op   deze   CD   wordt   die   lijn   doorgezet   .   Twee   nummers   ,   "Let   the sun   shine   on   you"   en   "Poor   dead   and   gone"   schreef   de   Highway   bassist,   tezamen   met   Robert   Pilage   .   In   beide nummers   ,   heeft   de   accoustische   gitaar   een   centrale   plek   in   het   instrumentaal   .   En   dat   brengt   mij   ook   bij   het enigste   minpuntje   van   deze   CD   ,   nl.   dat   af   en   toe   de   synthesizer   iets   te   veel   een   dominante   plek   heeft   .   Ik   had dat   liever   door   wat   ouderwetse   instrumentklanken   (al   of   niet   uit   een   toetsenapparaat)   gezien   ,   mede   omdat   de heren   Highway   die   instrumenten   beheersen   .   Iets   meer   piano   en   gitaar   ,   zoals   bv   .   in   de   ter   Brugge   compositie "Length   of   Line"   ,   dat   een   heel   toegankelijke   melodielijn   heeft   ,   en      klinkt,      zoals   Highway   ook   ongeveer   op   de bühne   klinkt   .      Highway   heeft   die   synthesizer-klank   dus   niet   echt   nodig   .   Toch   kun   je   je   als   luisteraar   van "Permanent   Strangers"   ,   wel   voorstellen   dat   soms   voor   de   synthesyzer   gekozen   is   ,   mede   omdat   een   goede blazers-sectie   niet   1,2,3   voor   handen   is   .   Vooral   in   de   nrs.   die   iets   meer   de   funky   of   jazzy   kant   op   gaan,   zoals "Hot   jewish   chicks"   en   "9-2-5"   past   het   wel   ,   maar   of   het   voor   een   groep   met   sixties-wortels   passend   is   ,   blijft   een gewetensvraag .  De   3   nummers   die   niet   door   de   Highway   -leden   zelf   geschreven   stammen   uit   de sixties   .   2   Dylan-nrs.   ,   die   alletwee   door   Bert   ter   Brugge   worden   gezongen   :   "To Ramona"en   "She   belongs   to   me".   In   "to   Ramona"   komt   er   een   gastmuzikant      bij   ,   nl de   violist   "Wolfgang   A.   Zacharias"   ,   pseudoniem   voor   ????            In   elk   geval   doet   de (voor   Highway-begrippen)   sobere   aanpak   het   nummer   goed   ,   en   het   is   ook   goed om,   ertussendoor   even   een   vrij   ingetogen   nummer   op   de   CD   te   horen   .   De   3e cover   is   "Early   Morning   Rain"   ,   gezongen   door   Gerrit   Trip   .   Alhoewel   je   het   nr.   in diverse   uitvoeringen   kent,   heb   je   het   nog   nooit   op   deze   manier   gehoord   ,   met percussie   ,   en   die   stem   van   Gerrit,   die   zelfs   in   dit   nummer   door   merg   en   been   gaat . Al   met   al   is   het   onvoorstelbaar   ,   dat   dit   gewoon   in   het   Enschedeese   is   gezongen   ,   gespeeld      en      is   opgenomen. De   naam   "studio   the   Bridge",   heeft   wel   een   link   naar   de   naam   "ter   Brugge",   en   de   rest   van   deze   zin   vul   je   dan ook   zelf   maar   aan   ...............   Een   Enschedees   product   ,   dat      niet   onderdoet,   voor   datgene   dat   anno   2003   op   de internationale   CD   markt   verschijnt   .      De   enigste   Enschedeese   60-er   jaren   groep   ,   die   creatief   (   eigen   werk   ),   iets weet   neer   te   zetten   .     Als   je   naast   dit   alles   ,   dan   ook   nog   weet   dat   de   4   Highway-leden   ,   dit   enkel   en   alleen   maar voor    het    plezier    hebben    gemaakt    ,        dan    moet    je    er    niet    aan    denken    hoe    het    zou    klinken    als    ze .......................................................    Nee,    laat    Highway    gewoon    voor    het    plezier    doorgaan.    "PERMANENT STRANGERS"   zal   bij   mij   nog   vaak,..........ook   gewoon   voor   het   plezier........................in   de   huiskamer   klinken   .   En hij hoort in elke zichzelf respecterende CD-kast thuis . Eduard Hanauer