Foto rechts: Eerste formatie van The Joy Stars met boven v.l.n.r. Johan Aldenkamp, Hennie Vochteloo, Leo Kerver. Zittend links:  Johnnie Reuvers als zanger & Appie Hoogstra drums Peter de Man: Door de jaren heen hebben de Joy Stars globaal in drie verschillende formaties bestaan. Vooral de eerste formatie had z’n thuisbasis bij cafe Bos aan de Kuipersdijk waar ze speelden en repeteerden. Daar heb ik  ze destijds ook leren kennen. En we zijn toen doorgegaan met formatie twee. We speelden heel veel in Duitsland, vandaar dat er ook niet veel bekendheid is wat de Joy Stars betreft. Via The White Rockets kwamen we in Gronau bij de “Hawaï-bar” terecht. Nog in een of andere grote hal in Gronau gespeeld en nog een locatie richting Epe. Van al deze partijen moeten we nu nog geld beuren. Maar ja zo ging dat. Wij waren natuurlijk al helemaal blij dat we in Duitsland speelden. Op een gegeven moment kreeg ik een telefoontje van Gerard van Tongeren dat ze met een ”dubbele partij” in de maag zaten en of wij (the Joy Stars) hem over konden nemen. Ja natuurlijk wilden we dat maar heel graag en na telefonisch contact te hebben gehad met de organisator, kwamen we zaterdags achter in de middag bij de “Hawaï-Bar” aan. Na kennis gemaakt te hebben met de organisator, een zekere Geert, hebben we de gehele avond gespeeld. Het afrekenen... oh, dat kwam morgen wel. Eerst gingen we “parade” lopen op Zondagmiddag door Gronau. Wij volledig in onze kostuums en Geert en vrouw en dochter ook tip top gekleed voor deze rondgang door Gronau. We hadden een VW busje gehuurd in de Blekerstraat in Enschede bij, naar ik me goed herinner, Auto Keizer. Ik had alle ruitjes volgeplakt met onze affices van de Joy Stars. Toen ineens kwamen er twee mannen aan en Geert zij dat ze even onze bus moesten lenen want, ze moesten iets afleveren. Bus weg en bleef weg met al onze apperatuur erin. Wij een agent die daar toevallig voorbij kwam en ons probleem uitgelegd . En ja hoor ineens was onze bus er weer met de instrumenten er nog in. Maar ja... wij gingen nog even ijs eten en zowaar Geert betaalde alles. (van onze centen) S ’avonds weer gespeeld in de Hawaï Bar en toen wilde ik wel even afrekenen. Maar ja, niet genoeg geld in kas en bla bla bla, dus geen geld. Ja, daar sta je dan. Maar toen kwam de zogenaamde oplossing. Hij ging een avond organiseren in een ”dansgelegenheid” richting Epe en dan zouden we al ons geld in een keer krijgen. Nou ja O.K. dan maar. We gaan een uur spelen en dan afrekenen, ALLES !! Nou... we speelden toen een uur, maar Geert zij, nog even wachten want er komen nog steeds mensen binnen. O.K. dan, één uur nog en dan afrekenen. Op zeker moment ben ik naar de Intree gegaan waar onze “manager” Geert achter de kassa zat. Om kort te gaan heb ik toen het kistje met geld uit zijn handen gegrepen. Binnen een paar minuten was de POLIZEI er ook aanwezig en we moesten het kistje met geld weer terug geven anders zouden we een zaak aan onze broek krijgen. We hebben onze instrumenten ingepakt onder bedreiging van de eigenaar van de zaak, die ineens zonder muziek zat. Hij maande ons om toch weer door te gaan met spelen want de mensen kwamen al en die wilden hun entree geld terug. Maar met hem hadden we geen enkele afspraak lopen en dus naar huis naar Enschede. Het VW busje moest natuurlijk nog wel worden afgerekend. Jauke Keekstra en ikzelf zijn nog bij Geert thuis langs geweest en het mankeerde heel weinig of we hadden hem boven van de trap naar beneden geflikk...  Ik hoor hem nog roepen INGE !!INGE !! ruf den POLIZEI !!!!! Wij weg op de Kreidler de Poal over naar Enschede. Wegwezen dus. Wat schetst onze verbazing... hij belde mij op en had een voorstel dat we in Ibbenbuhren bij zaal “Leugeman” zouden gaan spelen en binnen anderhalf uur zouden we al ons geld krijgen. O.K. zeiden wij, maar dan ook betalen. We hadden alleen maar verlies geleden dus wilden we wel heel graag wat geld in de knip hebben. Bij “Leugeman” zaten heel veel Engelse Militairen weet ik nog. Maar daar ging het ook bijna alweer verkeerd. Geert had afgesproken, na anderhalf uur betalen anders pakt de band z’n spullen in. En dat gebeurde ook inderdaad. De eigenaar kwam bij ons met allerlei reglementen. maar ja, wij hadden geen afspraak met hem maar Geert. Uiteindelijk hebben we toen het geld alleen van die avond gebeurd. Maar ja we hadden toch met alle rompslomp nog iets geld verdiend . Weg bij onze “Manager” Geert. Heb hem trouwens nooit weer gezien of gehoord. Van daaruit zijn we in Lengerich beland bij de “MILCHBAR” waar we verschillende keren hebben gespeeld. Ook hier heb ik een stuk of zeven A- viertjes gemaakt en deze samen met Jauke Keekstra per Kreidler Florett naar Lengerich gebracht. Zo kon de eigenaar ze in lengerich op verschillende plaatsen ophangen voor wat reclame voor ons en zijn zaak. Onze eerste optreden was daar een geweldig succes. Voordat we uberhaubt waren begonnen zij Jauke tegen mij; Je hebt verkering !!   Ik zij wat, met wie en hoe kan dit dan nou ?? Ja dat meisje heeft jou gezien in Ibbenbuhren en is helemaal weg van jou. Nou ik wist niet dat ik zo knap was en zoveel sexuele uitstraling had. Maar ja een feit was het want ze diende zich zelf al aan en kwam zich even voorstellen. Nou dat was niet mis maar hierover later. Ons optreden was voor ons zelf maar ook voor het Duitse publiek overweldigend. De “Milchbar” was dan ook tot de nok toe vol en zelfs buiten was het nog drukker dan binnen. Wij stonden vlak naast het toilet en dat kon je ruiken ook. Op een gegeven moment met het nummer DYNAMITE van Cliff Richard stonden we met zijn drieen boven op de bar met onze gitaren te zwaaien. Wat schets onze verbazing... Johnnie, onze zanger, last ploteling een break in en kondigd dit aan door de microfoon tegen het publiek. “Must mahl eben PiPi machen” en dook met micro en snoer het toilet in. Wij helemaal verbaasd van, wat maakt hij nou ???   Hij hield de microfoon bij de kraan en begon te steunen. De waterstraal werd steeds met kortere tussenpauzes open en dicht gedraaid en kreunend liet hij toen weten, “Ich hab’s geschaft”. En met EINS , ZWEI, DREI, begonnen we weer te spelen. We tuimelden zowat boven van de bar af van ongeloof en verbazing Hoe kwam je hier nou zo bij ??. Ja dit schoot me ineens zomaar te binnen bij Johnnie. We hebben het er hier nu, bijna 48 jaar later, nog wel eens over. Man man… wat lachen was dat . Trouwens mijn “verkering” had nog wel een abrupt einde. Ze kwam op een zondagmiddag ineens binnen met haar vriend die militair was en voor het eerst na drie maanden verlof had. “Hallo Peter das ist mein Freund”. Ik ff slikken, maar ja toen ik een beetje van verbazing was bekomen, moest ik er ook nog wel hartelijk om lachen. Ja ja...  zo maak je wat mee in je leven. We hebben nog tijden lang in Lengerich gespeeld met heel veel plezier en goede herinneringen aan die tijd hebben nu nog steeds. Van daaruit zijn we naar Hotel “Zur Muhle” gegaan en hebben daar elk weekend netjes ons geld gekregen. Misshien gaan we met mijn nieuwe band er nog eens een avond spelen. De interesse en kontakten heb ik al weer gelegd. Dus wie weet. Nou dit was onze allereerste avontuur in Duitsland Hahahahaha Wij huurden toen “Geloso” en “Meazzi” installaties bij Arend Assink aan de Roesinkbleekweg en later aan de Janninksweg. We zijn toen verder Duitsland ingetrokken naar Ibbenbüren waar we speelden in zaal “Leugemann” en in Lengerich bij hotel restaurant  “zur Muhle”. We hebben zelfs nog in een bioscoop gespeeld tussen de films door in Greven. dat was wel lachen. We hadden toen inmiddels twee “Watkins Copicat” Echobakjes bij Huigens gekocht. Ook hebben we in Nordhorn bij zaal” Timmer” gespeeld vier avonden in de week. In die tijd hebben we ook complete “Echolette” installatie gekocht bij Tonnema in Hengelo. geweldige zanginstallatie . Ook hebben we nog in de “Milch Bar” in Lengerich gespeeld. Dat was net in de tijd dat de beatles hun eerste nummers ten gehore hadden gebracht. man er stonden meer mensen buiten dan binnen. Ja... ik maakte weer een stuk of zes A4tjes die ik helemaal volschreef met ”die Spitze kapelle aus Holland”. In het begin ging alle vervoer naar Lengerich per bromfiets en één auto reed dan mee met het grote spul. Ik bij Jauke achterop zijn Kreidler met een gitaar op de rug en 1 tussen ons in. Wat een toestand , maar ja, je had het er wel voor over.  S’nachts ook weer terug naar Enschede en Zondagmiddag weer beginnen om 4 uur allemaal met onze bromfietsen, per rit zo’n 70 km. Haha…maar wel een mooie tijd. Het repertoire met de Joy Stars was toch wel Engels gericht , ondanks dat we in Duitsland speelden. Johnnie Reuvers had een uitgebreid repertoire van Cliff Richard en Jim Reeves. Ik zong meestal 2e stem bij Johnnie terwijl Jauke Keekstra de Beatles nummers voor zijn rekening nam. Daar was hij weer goed in. Ook had Johnnie wel wat Duitse nummers op zijn repertoire staan. Als we weer een maand bij de ”Muhle” hadden gespeeld in Lengerich gingen we weer naar “Cafe Bos” aan de Kuipersdijk in Enschede. Daar speelden /reperteerden we dan. We hadden hier geen vaste afspraken of zo met de eigenaar, Frits Bos. Zo kon het dan ook dat we na een week een telefoontje kregen uit Lengerich van Hans Berlemann de eigenaar van Hotel/Rest. “zur Muhle” of we a.u.b. het komende weekend weer terug wilden komen want het publiek liep hem weg. Nou ja zei ik dan, dan moet ik hier het een en ander wel even zien te regelen. Ik bel je wel terug. Wij al lang blij natuurlijk. Want in Enschede verdienden we niks, alleen gratis drinken, terwijl we in Duitsland een goed salaris hadden voor die tijd. Dus maar weer terug bellen dat we het komende weekend weer paraat zouden zijn in Lengerich . Hij blij , wij blij hahahahaha...