Wat doen ze nu... Wat doen ze nu ... Carel Swagerman In de zestiger, begin zeventigerjaren, is de charismatische Carel Swagerman, zanger van blues band The First Move. The First Move is in die periode een van de weinige bands in Enschede die aan een single maken toekomt.  Vóór deze periode heeft hij ook nog in de Enschedese band IK gespeeld. In 1972 stapt Carel over naar de Gooise popgroep Husky waarmee hij ook enkele singles opneemt. In de zeventigerjaren is Carel ook cameraman en aanhanger van  goeroe Bhagwan Shree Rajneesh. In 1976 verlaat hij de band Husky en gaat solo onder de naam Carlson. in 1977 neemt hij de single "History" op. In 1978 keert hij, voor een korte periode, terug naar Husky.  In 1981 zingt Carel het nummer "Why Tell Me Why" in, met Anita Meijer in het achtergrondkoortje.  De plaat wordt echter uitgebracht met Anita Meijer als zangeres, een megahit. "Why Tell Me Why", stond wekenlang op de eerste positie in de Nederlandse hitparades en werd de bestverkochte plaat van 1981. Martin Duiser is producer en Piet Souer is de componist. Duiser heeft overigens ook in de band Husky gespeeld als gitarist/zanger. Het had dus niet veel gescheeld op Carel was een bekende Nederlandse zanger geweest. Het is alweer jaren geleden dat Carel de stap heeft gemaakt van Blues en pop naar de opera. Op dit moment maakt hij deel uit van de Belcanto Company. Belcanto Company is een groep professionele zangers met optredens in de operahuizen van onder meer Berlijn, Amsterdam, Tokyo, Salzburg en de Scala van Milaan. Als zijn agenda het even toelaat is hij elke twee jaar van de partij, als zanger van The First Move, tijdens het Textielbeatfestival. Hier een aantal videofilmpjes van Carel door de jaren heen. Leuk is het videofilmpje van Anita Meijer, met het nummer “Why Tell Me Why”, met de stem van Carel Swagerman, een dijk van een stem. Wat doen ze nu ...     Addy Scheele (Ronal Four) Als Addy Scheele in de vijftigerjaren op de lagere school zit, maakt hij al deel uit van een groepje dat samen muziek maakt. Met o.a. Benni van de Meer en Lutte Mansveld spelen ze o.a. De Postkoets van De Selvera’s. Addy speelt dan op de ukelele, die door de kinderen steevast  Joekalillie wordt genoemd.  De muzikale aanleg heeft hij niet van een vreemde.  Vader speelde viool in het Schuttersveld Orkest en moeder zat bij operettevereniging Casanova. Addy groeit op in de Zwedeweg waar z’n ouders een textielwinkel runnen. De reclame slogan; Zoekt u een prima passende BH, praat met Betsy en het komt voor elkaar, maar… voor overhemden is beslist Herman de specialist,  zal menigeen nog bekend in de oren klinken.  Het is begin zestigerjaren als Addy op de ULO zit en gewoon doorgaat met formeren van allerlei muziekgroepjes. Trio Addy Scheele, The String Brothers met o.a. Toon en Victor Faulhaber en in 1965 speelt hij in Daddy and his Double Dutchers. Hij heeft gitaar en pianoles. Dan wordt hij benaderd door buurjongen Ron Balke of hij niet bij de Ronal Four wil komen spelen. Tot dan heeft Addy alleen gospel, klassieke muziek en een enkele keer wat jazz gespeeld.  Hij weet dat zijn ouders het niet goed zullen vinden als hij in een beatband gaat spelen maar hij doet het toch, zonder dat Pa en Ma het weten. Bij het horen van de naam Ronal Four denkt de Enschedese sixtieskenner al gauw aan Smurffclub, Plataanstraat en The Tremeloes. Hun uitvoering van Silence is Golden van The Tremeloes zal menigeen zich nog goed herinneren. Ronal Four bestaat uit Gerrit Bokma, Henk Zweers, Ron Balke, en Addy Scheele dus als sologitarist. In 1967 spelen ze regelmatig in de Smurffclub, dat is gevestigd in het speeltuingebouwtje aan de Plataanstraat.  In die tijd komt het regelmatig voor dat een beginnend bandje op zo’n avond, enkele nummers, op de installatie van Ronal Four mag spelen. Ook The Rabbits hebben op die manier een van hun eerste optredens gehad. In 1969 houd de groep Ronal Four op te bestaan. Voor hij naar de stad Groningen vertrekt speelt hij nog een korte periode bij Teach-In. In Groningen wil hij Engels gaan studeren en hoopt hij lid te kunnen worden van de symfonische rockgroep Solution. Hij volgt er een studie schoolmuziek en piano (klassiek) aan conservatorium te Groningen bij Rob van Deinse (diploma 'Akte-A muziekonderwijs')Inmiddels heeft hij ook z’n eigen jazztrio, maakt eigen arrangementen, composities en studio-sessies. In 1978 wordt hij Pianist/componist van cabaretier Rients Gratama. Als ze ook de Twentse Schouwburg aandoen, gaan z’n ouders wel kijken. Toch wel een beetje trots. In deze periode, ook nog spelend in allerlei andere orkesten en samenstellingen, bouwt hij een enorme reputatie op. In 1985 krijgt hij een Edison- nominatie voor een LP met Marjol Flore, als pianist/arrangeur. In 1990 vestigd Addy zich als zelfstandig ondernemer onder de naam 'Addy Scheele muziekprodukties' en is zodanig werkzaam als pianist, docent, componist, arrangeur en producer voor film-, CD- en theaterproducties. Op dit moment gooit hij hoge ogen met twee projecten: Diezeg Laand is jazz in het Gronings. Een CD waarop een aantal jazzklassiekers in het Gronings is vertaald. Dichters Jan Glas en Erik Harteveld gaan vrij met de oorspronkelijke teksten van de jazzklassiekers om, en dat levert leuke verrassingen op. Het trio bestaat uit Jan Glas, Addy Scheele en Hans Lass. Demi-Seq is een schitterend jazzkwartet van Addy Scheele. Met op alt- en sopraansax Gerlo Hesselink, bassist Hans Lass en drummer Dennis Eilderman. De muziek op de CD My Nature is allemaal geschreven door Scheele. Ton Ouwehand schrijft  in De Twentsche Courant Tubantia: Scheele komt na jaren van goede muziek in redelijke anonimiteit met een imponerende jazzcd aanzetten. Als met de muziek bij blindfold-testen zou toeschrijven aan de Electrik Band van Chick Corea, moet men niet vreemd opkijken. Scheele's muziek speelt zich op dat niveau af. Bart Hollebrandse schrijft in Jazzflits: "Het is een cd met mooie volwassen composities. Alle van leider Addy Scheele. Scheele is een begaafd toetsenist (piano, rhodes, synthesizers), componist en arrangeur". René Steenhorst in de Telegraaf: "Wat een ontdekking. Demi-Seq, met prachtige eigen composities, maakt smooth jazz van hoog niveau". Al met al een enorme prestatie van deze oud-stadsgenoot die overigens nog regelmatig in Enschede komt. Vanuit de stad Groningen houd hij ook via de moderne media alles bij wat er hier zoal gebeurd. Hij is o.a regelmatige bezoeker van deze website. We zullen meer van hem horen. Discografie        TheaterTours          Website Addy Scheele            DEMI-SEQ live Wat doen ze nu ...                    Henk Bruinewoud Henk Bruinewoud stopt met The Buffoons 12-12-2011  Eigenlijk is hij al een tijdje gestopt met The Buffoons  maar op het Textielbeatfestival 2011 neemt hij officieel afscheid van het grote publiek. - Henk Bruinewoud – De sixties kenners onder ons kennen hem nog als leadzanger van de legendarische formatie The Honest Men, de eerste beroeps beatband van Enschede. Samen met o.a. die geweldige drummer Hennie Lubben, die veel te vroeg is overleden, en perfectionist Aloys van de Zwaan heeft hij met deze band ca. 10 singles gemaakt. Singles als Green Green Trees, Help of The Trouble verdienen, op dat moment, een plekje in de hitparade echter het grote succes blijft uit. In de film Textielbeat oppert Henk nog dat het gedrag van de bandleden wel eens meegewerkt zou kunnen hebben aan het uitblijven van het grote succes. In 1971 houd de band op te bestaan. De daarop volgende jaren speelt hij in de bands ; Rise And Shine, Connection, Country, Wheels en Topaz. In 1990 komt hij in contact met Gerard van Tongeren waarmee hij de 2e generatie Buffoons opricht onder de naam New Buffoons, samen met Joop Walkot en Ely van Tongeren. In 1995 wordt de groepsnaam weer The Buffoons. In de sixties is Henk met z’n Honest Men ook al gecharmeerd van de Buffoonsstijl, luister maar eens naar het nummer Goodbye my love, wat de B-kant is van Green Green Trees. Als je niet beter weet zou je zeggen dat het The Buffoons zijn.  Met deze 2e generatie Buffoons maakt Henk ook diverse cd’s. Een beetje onderbelicht is echter dat Henk ook  diverse solo cd’s heeft gemaakt. Op al deze cd’s is duidelijk te horen waar zijn voorkeur naar uit gaat. In een interview met Jenne Smit in de Tubantia van 10 december verteld hij dan ook dat hij eigenlijk de eerste Nederlandse crooner  wilde worden. In het begin van de sixties zijn m.n. Andy Williams en Perry Como zijn grote voorbeelden. Op de solo cd’s die hij gemaakt heeft is dit ook duidelijk te horen. The Buffoons gaan verder zonder Henk. Wie hem, na het komende Textielbeatfestival, toch nog eens wil horen zingen zal een concert moeten bezoeken van het Politiekoor Twente waar hij nog steeds de sterren van de hemel zingt. Bronnen: thebuffoons.nl  - TCTubantia - YouTube - Wikipedia Film Textielbeat - nldiscografie.nl